Πορτογαλία: Τα αποτελέσματα του πρώτου ημιτελικού του Festival da Canção 2018
Ανακοινώθηκαν προ ολίγου τα αποτελέσματα του πρώτου ημιτελικού του Festival da Canção 2018, δηλαδή της εθνικής προεπιλογής τραγουδιού της Πορτογαλίας για την Eurovision η οποία φέτος θα διεξαχθεί για πρώτη φορά στα εδάφη της μετά την νίκη του Salvador Sobral με το τραγούδι “Amar pelos dois” στην Eurovision 2017 που διεξήχθη στο Κίεβο.
Ο πρώτος ημιτελικός πραγματοποιήθηκε στα στούντιο του RTP στην Λισαβόνα, με παρουσιαστές τους Jorge Gabriel και José Carlos Malato. Συνολικά στο αποψινό show συμμετείχαν 14 υποψήφιοι, από τους οποίους προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό οι πρώτοι 7. Οι προκριθέντες αποφασίστηκαν με ένα μεικτό σύστημα, 50% από τηλεψηφοφορία και 50% από τις ψήφους μιας κριτικής επιτροπής οποία αποτελείται από τους εξής: Júlio Isidro (πρόεδρος της κριτικής επιτροπής), Ana Bacalhau (τραγουδίστρια) , Carlão (τραγουδιστής) ,Luísa Sobral (συνθέτρια της νικητήριας συμμετοχής του 2017 Amar Pelos Dois), Sara Tavares (εκπρόσωπος της Πορτογαλίας το 1994), Ana Markl (ραδιοφωνική παραγωγός), Mário Lopes (δημοσιογράφος), Tozé Brito (συνθέτης) και António Avelar Pinho (συνθέτης). Οι συμμετέχοντες στον πρώτο ημιτελικό ήταν οι παρακάτω:
Anabela – “Para te dar abrigo”
Beatriz Pessoa – “Eu te amo”
Bruno Vasconcelos – “Austrália”
Catarina Miranda – “Para sorrir não preciso de nada”
Janeiro – “(sem título)”
Joana Barra Vaz – “Anda estragar-me os planos”
Joana Espadinha – “Zero a zero”
José Cid – “O som da guitarra é a alma de um povo”
JP Simões – “Alvoroço”
Maria Amaral – “A mesma canção”
Peu Madureira – “Só por ela”
Rita Dias – “Com gosto amigo”
Rui David – “Sem medo”
Στον τελικό προκρίθηκαν τα παρακάτω τραγούδια:
Anabela – “Para te dar abrigo”
Beatriz Pessoa – “Eu te amo”
Catarina Miranda – “Para sorrir não preciso de nada”
Janeiro – “(sem título)”
Joana Barra Vaz – “Anda estragar-me os planos”
Joana Espadinha – “Zero a zero”
Peu Madureira – “Só por ela”
Παρακάτω μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα:
O 2ος ημιτελικός θα διεξαχθεί στις 25 Φεβρουαρίου, όπου θα συμμετάσχουν και εκεί 13 συνολικά τραγούδια, εκ των οποίων θα προκύψουν τα υπόλοιπα 7 που θα συμπληρώσουν την λίστα των συμμετεχόντων του μεγάλου τελικού. Ο μεγάλος τελικός θα διεξαχθεί στις 4 Μαρτίου.
Bρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι, για την Πορτογαλία. Μετά την περσινή επιτυχία, εμφανίστηκαν φέτος πάμπολλοι κλώνοι του τραγουδιού, σε μία θάλασσα βρεμάρας και υποτονικότητας. Αλλά, δεν είναι κάθε μέρα του Αι Γιαννιού.
Όλα όσα πέρασαν είναι ωραία. Το Zero a Zero είναι το πιο αδύναμο, κατά τη γνώμη μου.
Κρίμα για το Alvoroço.
Από καθαρή περιέργεια και αρκετή τόλμη, αποφάσισα να ακούσω τα “καλύτερα” τραγούδια σύμφωνα με την βαθμολογία που είδα παραπάνω. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο υπάρχει τέτοια επιβράβευση σε μίζερα, καταθλιπτικά και αδιάφορα τραγούδια. Μία χώρα με ήλιο, θάλασσα και με επιρροές από το Πράσινο Ακρωτήρι και τις μουσικές του, με “αιχμή του δόρατος” την μέγιστη Cesaria Evora, αποφασίζει να γυρίσει την πλάτη σε όλα αυτά και να χειροκροτήσει αυτά τα αίσχη.
Ένα μόνο τραγούδι (από τα προκριθέντα ) έχει κάποια πολύ όμορφα στοιχεία που περικλείουν τα παραπάνω και το περάσανε ως τέταρτο καλύτερο. Το «Para te dar abrigo» είναι το μόνο που ξεχώρισα σε όλα του. Μελωδία, φωνή, αισθητική, σκηνική παρουσία… Τα υπόλοιπα δεν είχαν τίποτα απ’ αυτά. Η ξεφτίλα δε σε ότι έχει να κάνει με τη εμφάνιση των τραγουδιστών στη σκηνή φαίνεται να μην έχει πάτο. Καλά καθρέφτες στα καμαρίνια δεν έχουν;
Φωτεινή εξαίρεση (όπως προείπα) ήταν η Anabela. Όχι ότι τρελάθηκα, αλλά ήταν μια αξιοπρεπέστατη παρουσία σε όλα τα επίπεδα. Σίγουρα στον τελικό δεν θα χει καμία τύχη. Είπαμε, μιζέρια = χειροκρότημα.
Το κομμάτι του Peu Madureira ξεχώριζε από το πρώτο άκουσμα και φυσικά πέρασε πρώτο. Αρκετά “τολμηρή” η εμφάνισή του που παρέπεμπε σε …μπάρμπα από τα ’70s χωρίς ίχνος χιπστερίας. Όμορφο τραγούδι είχε και η Katarina Madeira, ψιλο-αδιάφοροι οι υπόλοιποι. Ο προστατευόμενος του Σομπράλ Janeiro κέρδισε το 12άρι της επιτροπής (την οποία φρόντισε να τιμήσει δεόντως τρώγοντας μπανάνα κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων) όμως παρά το όποιο μουσικό ενδιαφέρον του, η απήχηση του “χωρίς τιτλο” κομματιού δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη.