Γαλλία : Η μικρή Mercy και η μητέρα της ακούνε το “Mercy” για πρώτη φορά!
Σε προηγούμενο μας άρθρο σας ενημερώσαμε ότι η Mercy, το μικρό κορίτσι για το οποίο τραγουδούν φέτος οι Madame Monsieur στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, βρέθηκε πριν λίγες ημέρες με τη μητέρα της σε στρατόπεδο προσφύγων στη Σικελία. Η γαλλική τηλεόραση τους επισκέφθηκε και έτσι η ενός έτους Mercy και η μητέρα της, είδαν μέσω κινητού τηλεφώνου για πρώτη φορά το τραγούδι που γράφηκε με αφορμή την πραγματική ιστορία τους.
Η μικρή Mercy είναι ένα μικρό κορίτσι που γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου εν πλω. Η μητέρα της πρόσφυγας που επιχειρούσε μέσω της Μεσογείου να περάσει στην Ευρώπη, διασώθηκε μαζί με άλλους 945 πρόσφυγες από την ανθρωπιστική οργάνωση SOS Mediterranean France.
Η γέννησή της έγινε στο πλοίο Υδροχόος λίγο πριν μπει στο λιμάνι της Κατάνια στην Ιταλία. Φυσικά μαζί με τη μικρή διασώθηκε και η μητέρα της, ενώ αγνοείται η τύχη του πατέρα της. Η είδηση που έγινε viral στα κοινωνικά δίκτυα συγκίνησε το ηλεκτροπόπ συγκρότημα Madame Monsieur, που αποφάσισαν να γράψουν ένα τραγούδι με θέμα αυτή την κυριολεκτικά ανατριχιαστική ιστορία.
Η Mercy σήμερα ζει σε έναν καταυλισμό προσφύγων στη Σικελία με τη μητέρα της. Εντοπίστηκε από δημοσιογράφους του France Inter. Σε αυτό τον καταυλισμό τους επισκέφθηκε η γαλλική δημόσια τηλεόραση από όπου είναι το βίντεο που ακολουθεί.
Η μητέρα της Mercy, ευχήθηκε το τραγούδι να πάει όσο καλύτερα γίνεται στο διαγωνισμό, ενώ εύχεται ό,τι καλύτερο για τη μικρή της κόρη, αφού πάντοτε στο μακρύ ταξίδι που έκανε για να φθάσει στην Ευρώπη, είχε στο μυαλό της εκείνη.
Παρακολουθήστε τις συγκινητικές στιγμές που διαδραματίστηκαν στο βίντεο που ακολουθεί:
Πηγή : ESCXtra
Κάθε μέρα και κάτι σχετικό με τη μικρή θα βγάζουν στη δημοσιότητα είμαι σίγουρος.
Έλεος κάπου…
Aκόμα και αν δεχθώ ότι οι προθέσεις των δημιουργών δεν είχαν υποψία εκμετάλλευσης του προσφυγικού ζητήματος (παρόλα αυτά, υπάρχει μεγάλη συζήτηση σε αυτό), το σκληρό ρeality που έχει ξεκινήσει από κάποια Γαλλικά -ή και άλλα- μέσα, δημιουργεί σίγουρα σοβαρές ενστάσεις.
Εδώ μιλάμε για το κεντρικό δελτίο του France2 που είναι ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας που έχει αναλάβει τη Eurovision στη Γαλλία…
Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί…
Άλλος βρίσκει την Μercy, άλλος προσεταιρίζεται Σουηδούς, άλλος ψάχνει σπόνσορα για προβολέα, άλλος μιλάει για το στίγμα στη ψυχική νόσο, άλλος για Αβορίγινες κ.ο.κ
Kαλά όλα αυτά που λες δεν είναι ακριβώς ηθικά ισοδύναμα…Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Η ηθική δεν έχει μονάδα μέτρησης … Στα δικά σου μάτια μπορεί να φαίνεται καιροσκοπικό. Στα δικά μου μπορεί να φαντάζει γνήσιο και καλλιτεχνικό, ειδικά από τη στιγμή που η ιστορία της Mercy υπήρξε εξαρχής η πηγή έμπνευσης για το Γαλλικό τραγούδι και δεν προστέθηκε μετά τύπου Αυστραλία ή Μάλτα …
Κατά την ίδια λογική, οι στίχοι του τραγουδιού της Μάλτας μιλούσαν εξαρχής για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Αυθαίρετα ίσως. Ούτως ή άλλως οι στίχοι της Μάλτας δε βγάζουν και κανένα νόημα. Θα μπορούσε να μιλά και για το καλαζάρ του σκύλου της…
To να βρει ένας καλλιτέχνης μια καμπάνια για να υποστηρίζει στις συνεντεύξεις του είναι άκακο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει να λέει ό,τι του κατέβει κι εγώ μπορώ να το κρίνω ή να γελάω μαζί τους. Άλλο αυτό και άλλο να γυρίζεις reality με βρέφη. Το ξέρω ότι αυτό έκαναν από την πρώτη στιγμή, είναι όντως εξαιρετικά υπολογισμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια σε αντίθεση με κάτι άλλους που είχαν μια άσχετη έμπνευση από το πουθενά και αντί για υπολογιστικοί φαίνονται απλώς αστείοι.
Υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ του να δημιουργείς θόρυβο γύρω από ένα φόρεμα -αν τον δημιουργείς- και του να το κάνεις χρησιμοποιώντας πνιγμένα παιδιά και κακοποιημένες γυναίκες.
Καλά, εδώ μέχρι και το Σαν Μαρίνο δήλωσε ότι το τραγούδι είναι κατά του bullying…
Σίγουρα τα μηνύματα πουλάνε και πολλές φορές γίνεται κατάχρηση από τα media, αλλά για μένα σημασία έχει να γίνεται με αξιοπρέπεια και να υπηρετεί την καλλιτεχνική υπόσταση του τραγουδιού.
Δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό που πρεσβεύει το τραγούδι της Γαλλίας φέτος και εμενα μου βγάζει αυθεντικότητα και ειλικρίνεια, όπως έκανε η Ουγγαρία τo 2014 με το Running, η Σερβία το 2016 με το Goodbye(Shelter), που μιλούσαν για την βία και την κακοποίηση, όπως κάνει η Ιταλία φέτος, και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.
Δεν είναι απαραίτητο να γίνεται ένας καλλιτέχνης όχημα της προσωπικής του ιστορίας, όπως έκαναν με μεγάλη επιτυχία η Conchita και η Jamala, για να δώσει νόημα υπόσταση στους στίχους που τραγουδάει.
Δηλαδή όταν έστελνε η Ελλάδα το ‘Παναγιά μου, Παναγιά μου’ το 1976 για να μιλησει για τον Αττίλα, έπρεπε να βρει κάποιον εκτοπισμένο από τα κατεχόμενα να το τραγουδήσει;
Διακρίνω δυο μέτρα και δυο σταθμά σε πολλά από τα σχόλια καθώς και μια δόση υποκρισίας…
*νόημα ΚΑΙ υπόσταση
Και το σίριαλ συνεχίζεται.Μπορεί και να την φέρουν την μικρή και στην Λισαβόνα σε καποια φάση.
Ο κόσμος είναι ο καλύτερος κριτής. Αν θεωρήσει ότι οι Γάλλοι το παρακάνουν δε θα τους επιβραβεύσει. Το ίδιο ίσχυε ανέκαθεν για όλες τις συμμετοχές με κοινωνικά μηνύματα ακόμη και για αυτές υπέρ των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας. Όσες μιλούσαν στην καρδιά του κοινού πήγαν καλά ακόμη και κέρδισαν…
Η διαφορά με τις ερμηνείες της Κοντσίτα, της Τζαμάλα ή και του Σομπράλ είναι ότι οι Madame Monsieur δεν προσωποποιούν οι ίδιοι το μήνυμα που κομίζουν, αλλά λειτουργούν ως διαμεσολαβητές, από μηχανής θεοί ή λευκοί σωτήρες. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι το ίδιο πειστικοί με τους προαναφερόμενους, αλλά η λογική του καλού σαμαρείτη που προβάλλει τον εαυτό του μέσα από τις δυστυχίες των άλλων έχει χτίσει καριέρες αλλού κι αλλού. Γιατί όχι και στη Eurovision;
Δε συμφωνώ. Το να προβάλλουμε κακά κίνητρα στους άλλους είναι το μόνο εύκολο. Η Ευρώπη του σήμερα χρειάζεται μηνύματα ανθρωπιάς περισσότερο από ποτέ. Το να “φιμωθούν” καλλιτέχνες από φόβο μην κακοχαρακτηριστούν ως καιροσκοπικοί, είναι το τελευταίο που θα επιθυμούσα. Συνειδητοποιώ ωστόσο ότι μιλάμε για λεπτές γραμμές οπότε θα περιμένω την σκηνική προσέγγιση για να έχω μια πληρέστερη άποψη!
Ο ορισμός του σκληρού και κυνικού reality. Νομίζω ότι φέτος η Γαλλία έχει βάλει περισσότερο στόχο να γίνει η συμμετοχή με το πιο φτηνό και ξεδιάντροπο reality, παρά να κερδίσει στη Eurovision. Σχήμα λόγου φυσικά αυτό, καθώς όλο αυτό που κάνει είναι μόνο και μόνο και αποκλειστικά για να κερδίσει.
Κρίμα, γιατί θα ήθελα κάποια στιγμή να κερδίσει η Γαλλία και επίσης γιατί το τραγούδι το βρήκα από την πρώτη στιγμή καλό. Τώρα όμως όλη αυτή η εμετική προώθηση με έχει κάνει να το σιχαθώ και θα ήθελα να τερματίσει τελευταίο.
Κάτι μου λέει όμως ότι μάλλον ήρθε η ώρα να κερδίσει η Γαλλία, με τις ευλογίες της EBU που άλλο που δεν θέλει και αυτή τέτοιου είδους κατινιές.