Κύπρος 2003: ένας πρώην ποδοσφαιριστής, ο Στέλιος Κωνσταντάς, σε λάτιν ρυθμούς.
Ο ανίερος πόλεμος κατά των 7 χωρών
Τραγούδι με λάτιν επιρροές (το υπ’ αριθμόν 900 του διαγωνισμού), πέρασε απαρατήρητο. Παρά τις συμβουλές των φαν, ο πρώην ποδοσφαιριστής, Στέλιος Κωνσταντάς, αδυνατούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό που απαιτούνταν, σε ένα τραγούδι που ήταν και η πρώτη συνθετική του απόπειρα. Φταίει, επίσης, το γεγονός ότι – με πρωτεργάτρια την Νορβηγία και τον Kato Hansen, πρόεδρο κάποιων τοπικών φαν και με τη συμμετοχή της Σουηδίας, της Γαλλίας και άλλων – «κηρύχτηκε πόλεμος» σε 7 χώρες, τις οποίες θεωρούσαν ύποπτες για ανταλλαγές βαθμών: Κύπρος, Κροατία, Ελλάδα, Μάλτα, Π.Γ.Δ.Μ., Ρουμανία και Ρωσία. Η τελευταία έχασε το – σίγουρο για κάποιους – βραβείο (με τις t.A.T.u.), η Ρουμανία ήρθε 10η, με πολύ καλό τραγούδι και οι υπόλοιπες πέντε καταποντίστηκαν. Κάπως έτσι, λοιπόν, η Κύπρος κατέληξε στην 20η θέση, με μόλις 15 βαθμούς (12 από την Ελλάδα, 2 από τη Μάλτα και 1 από το Ισραήλ). Βεβαίως, όταν ψηφίζονται μεταξύ τους σκανδαλωδώς οι Σκανδιναβικές ή οι Γαλλόφωνες χώρες, δεν μιλά κανένας… Ευτυχώς το σκηνικό αυτό δεν επαναλήφθηκε, έτσι Ελλάδα και Κύπρος μπήκαν την επόμενη κιόλας χρονιά στην πεντάδα.
Ο καλλιτέχνης
Εμφάνιση στα λευκά, με πράσινα κεντίδια για τον ίδιο, στα λευκά και τα γαλάζια για τα φωνητικά-χορευτικά, στα οποία ήταν και η Χριστιάνα Μαλισιάνου, μετέπειτα γυμνάστρια στο ελληνικό «Fame Story». Ο τραγουδιστής είχε έρθει παλιότερα 2ος το 1997 με το Η γραμμή της ντροπής και 4ος το 1999 με το Μεθυσμένο φεγγάρι. Το τραγούδι κυκλοφόρησε επίσης σε αμιγώς ελληνική («Για σένα») αλλά και δίγλωσση βερσιόν, σε στίχους Τάκη Δαμάσχη, μέλους των C-Real (συνθέτης του Παλιές αγάπες με τον Διονύση Σχοινά-GRE NF 1998 και του Crash and Burn με τους ίδιους τους C-Real-GRE NF 2005). Φωνητικά τού έκανε – μεταξύ άλλων – ο Ευαγόρας Ευαγόρου (υποψήφιος το 2004 ως μέλος των United-4οι, σόλο το 2006-3ος, το 2010-8ος και το 2015-εκτός τελικού). Ο Στέλιος Κωνσταντάς ζούσε τότε μόνιμα στην Ελλάδα με τη γυναίκα του και τα τρία τους παιδιά. Είχε ήδη κυκλοφορήσει δύο προσωπικά άλμπουμ, καθώς και τρία single. Συνεχίζει να κάνει εμφανίσεις σε μαγαζιά και μουσικοχορευτικές παραστάσεις, κυρίως στην Κύπρο, ενώ το 2016 ήταν υποψήφιος στο show “DanSing”.
Η κλειστή επιλογή και τα παρατράγουδα
Είχαν υποβληθεί 45 συμμετοχές με 52 τραγούδια, η δε πρωτοβάθμια επιτροπή ήταν τριμελής: η Λία Βίσση (CYP 1985, φωνητικά GRE 79), η στιχουργός Εύη Δρούτσα και ο Μάριος Σκορδής. Έγινε κλειστή επιλογή: 2η ήρθε η Μαρίνα Σόλωνος, 3η η Στέλλα Γεωργιάδου και 5η η Άντζυ Σαμίου. Για εκδίκηση, κάποια από τις «κομμένες» καλλιτέχνιδες διέρρευσε στα ελληνικά ΜΜΕ το βίντεο από τη συμμετοχή της Λίας Βίσση στη Γιουροβίζιον, με το τρακ της να είναι εμφανές (βέβαια το ότι ακολούθησε μια εντυπωσιακή καριέρα, αυτό δεν το ανέφερε κανείς). Το θέμα αυτό παιζόταν για μέρες, καθώς η γιουροβιοζιονολαγνεία ήταν τότε στα πάνω της, με τα αλησμόνητα μπάχαλα του ελληνικού τελικού του 2002 να είναι ακόμα νωπά. Το τραγούδι παρουσιάστηκε στην εκπομπή «Ευχάριστο Σαββατόβραδο» του ΡΙΚ 2. Ένα άσχημο περιστατικό συνέβη στον αρχηγό της Κυπριακής αποστολής και πρώτο λειτουργό Ραδιοφωνικών και Μουσικών Προγραμμάτων του ΡΙΚ, Μάριο Σκορδή, ο οποίος έπεσε θύμα θρασύτατης ληστείας, στο ταξίδι της επιστροφής μέσω Πράγας. Έκτοτε δεν τον ξαναείδαμε στη Γιουροβίζιον. Παλιότερα είχε παρουσιάσει τη βαθμολογία της Κύπρου, το 1996 και 1997.
Το βίντεο-κλιπ
Το μισό φιλμάκι είναι γυρισμένο σε ξενοδοχείο, ενώ το άλλο μισό δείχνει εικόνες μιας νυχτερινής πόλης (άραγε στην Κύπρο; Μάλλον Η.Π.Α. θυμίζει περισσότερο). Οι στίχοι, πολύ απλοϊκοί και πολύ συμβατικοί, μιλούν για μια αγάπη που ξυπνά έντονα συναισθήματα.
Οι στίχοι
Give me your hand
Give me your smile
Give me your kiss,
baby, please just be mine
I need your love
I need you tonight
I’ve waited for you, baby,
all of my life – all of my life
I’m feeling alive
when you’re looking at me
I’m feeling alive
when you stand close to me
I’m feeling alive
when you call out my name
So please tell me, baby,
that you feel the same
You make me feel so alive – i feel so alive
Give me a chance
Give me some time
To prove to you, baby,
Ι’m telling no lies
Don’t play with my heart
Don’t play with my mind
I’ve waited for you, baby,
all of my life – all of my life
I’m feeling alive
when you’re looking at me
I’m feeling alive
when you stand close to me
I’m feeling alive
when you call out my name
So please tell me, baby,
that you feel the same
You make me feel so alive
Ι feel so alive
I swear i’m telling no lies
I need you tonight
I’m feeling alive
when you’re looking at me
I’m feeling alive
when you stand close to me
I’m feeling alive
when you call out my name
So please tell me baby
that you feel the same (X 3)
E…καλά τώρα, ας μην τα ανάγουμε όλα στον πόλεμο των “κακών ξένων” που “κήρυξαν” στις 7 χώρες. Μέτριο στιχουργικά τραγούδι ήταν το “I am feeling alive” και μέτρια η ερμηνεία του κατά τα άλλα συμπαθέστατου Στέλιου Κωνσταντά (ως latin ποπ σύνθεση την λες και ψιλοΟΚ, αν και το παρόμοιου ύφους ισπανικό “Dime” εκείνη τη χρονιά ήταν μάλλον λίγο καλύτερο). Όσο για τις Tatu ο τρόπος προώθησης του τραγουδιού τους, αλλά και η εν γένει παρουσία τους ήταν πραγματικά απαράδεκτος (τρελό “ντιβαλίκι” από 2 μάλλον άφωνες πιτσιρίκές που το “έπαιζαν” λεσβίες). Θυμάμαι στο βιβλίο της η Μπόκοτα έγραφε “προσωπικά δεν τις μέτρησα καθόλου ως πιθανές νικήτριες”. Όσο για τα υπόλοιπα 6 τραγούδια που “πολεμήθηκαν”, όλα μετριότητες ήταν- ακόμα και η Ρουμανία (τραγικό χορευτικό, και μια μη χαρισματική τραγουδίστρια με ένρινο accent να επαναλαμβάνει “have you ever known”). Πολύ καλύτερες οι συμμετοχές της Τουρκίας και του Βελγίου που χτύπησαν τελικά δυάδα
Δεν αντιλέγω. Μέτρια τραγούδια ήταν, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπήρξε ένα ισχυρότατο ρεύμα αντιπάθειας και μάλιστα από φαν, οι οποίοι (υποτίθεται ότι) αγαπούν τον διαγωνισμό και τους καλλιτέχνες και μάλιστα δύο από αυτούς (ο Νορβηγός Kato Hansen και ο Σουηδός Leif Thorson) έχουν γράψει βιβλία για τους εθνικούς τελικούς των χωρών τους, αναδεικνύοντας πολύτιμο αρχειακό υλικό, ο δε Γάλλος Didier Robaldo ήταν ο πρώτος που έκανε πίνακες με τις συμμετοχές όλων των χωρών από το 1956 έως το 1996. Έβγαλαν τότε απίστευτη χολή και μάλιστα ενάντια σε χώρες αβράβευτες, την ώρα που οι δικές τους χώρες είχαν χορτάσει από βραβεία. Τι να πει κανείς… Θέλω να κάνω ένα πολύ κακό σχόλιο για το ποιόν τους, αλλά δεν μου επιτρέπεται…
Να αναφέρω επίσης πως η Μάλτα ειδικά στο διάβα του χρόνου έχει πολλές φορές επικριθεί για τις περίεργες ψηφοφορίες της, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δεν φαίνονται πράγματι και πολύ normal. Από το 2009 μέχρι και το 2013 ειδικά τα 12άρια της τα έδινε στο Αζερμπαιτζάν κάθε χρόνο, ενώ ήδη από τα 90s σε πολλές περιπτώσεις η ψηφοφορία της φαινόταν κάπως – ας το πω κομψά- “ιδιαίτερη” (π.χ. 1994, 1997)
Μετριότατο τραγούδι με ένα ρεφρέν να επαναλάμβάνεται τόσες πολλές φορές που καταντούσε εκνευριστικό. Απορώ πόσο χειρότερο μπορούσε να ήταν το τραγούδι της Στέλλας Γεωργιάδου που ήρθε τρίτο δηλαδή. Και το 2003, όπως και το 2002, κατατάσσεται στις αδιάφορες χρονιές μου, ενώ το ότι η Κύπρος για πρώτη φορά στα χρονικά ψήφισε την Τουρκία και την έβγαλε νικήτρια (χωρίς τις ψήφους μας θα κέρδισε το Βέλγιο) ακόμα το φυσάω και δεν κρυώνει. Είχανε ανοίξει τα οδοφράγματα οι Τούρκοι εκείνη τη χρονιά, λίγες μέρες πριν τον διαγωνισμό και ο φτωχός λαός εδώ νόμισε ότι λύθηκε το Κυπριακό και έπρεπε να πει “ευχαριστώ” της Τουρκίας που του επέτρεψε να επισκεφτεί τους ρημαγμένους τόπους του ως τουρίστας. Ποιου να το πεις και να μην γελάσει;
Πόοο δίκιο έχεις για τα οδοφράγματα…και το 8αρι της Κύπρου στην Τουρκία και τη χαρακτηριστική έκφραση του Λουκά Χάματσου στην ψηφοροφία (Peace to Cyprus, Turkey 8 points!!!)…χωρίς σχόλια!
Απορώ κι εγώ πως δεν έστειλε ποτέ η Κύπρος τη Στέλλα Γεωργιάδου. Όσο για το τραγούδι, ναι, είναι αφόρητα επαναλαμβανόμενο και ο Στέλιος Κωνσταντάς δεν μπορούσε να το υποστηρίξει με λίγη κίνηση, λίγο ρυθμό, λίγο χορό.
Για το 8αρι της Κύπρου στην Τουρκία είχε πει και η Μαντώ σε μια συνέντευξη της κάποια χρόνια αργότερα όταν τη ρώτησαν για τη Eurovision-συγκεκριμένα είπε κάτι του στυλ “σοβαρά τώρα, πιστεύετε ότι ο Κύπριος σήκωσε το τηλέφωνο για να ψηφίσει την Τουρκία;” υπονοώντας ότι η ψηφοφορία είναι στημένη και δεν ψηφίζει στ’ αλήθεια ο κόσμος.
αδιάφορο τραγούδι. Και που δώσαμε το 12αρι μας, πολύ της είναι.
το τραγούδι μου αρεσε αρκετά!η εμφανιση επι σκηνής ομως δν επεισε!θεωρω πως αν το ερμηνευε κάποιος πιο τσαχπινης κ επικοινωνιακος τραγουδιστής θα πηγαινε σαφεστατα ψηλοτερα!απο τις αγαπημενες μου χρονιές το 2003!ισπανία,ισλανδία,ισραήλ κ ρωσία τα αγαπημένα μου!την εμφανιση της beth και του dime τη θεωρω αξεπεραστη!!οσο για την νικη της τουρκίας ακομη απορώ για τους 7 κ 8 βαθμους αντιστοιχα απο ελλάδα κ κύπρο που της χάρισσαν την νίκη!να σκάσω ημουνα εκεινη την βραδιά!η ελληνικη συμμετοχη απλά θλιβερή!αν πηγαινε ο βαρδής η η σαμπρίνα θα ημασταν σιγουρα 10αδα!